Hoe primitief kan het er uitzien, terwijl je er en dat je dan toch maar blijft kijken, dat houten schouderhoofdje met niet meer dan een vaag uitgewerkt neusje, dat het tot een gezicht maakt, zo zacht als een glad geslepen edelsteen. Veel te kleine armpjes en beentjes van hout en dan een wasdoeken lijfje. Wie was diegene die dit maakte een paar honderd jaar geleden…?
